Λάθος επιλογή

Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου χτίζοντας την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να βρει φωτεινά μυαλά, ώστε να ενταχθούν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια και το ΚΕΠΕ, ώστε να διαφωτίσουν τον ελληνικό λαό περί των απόψεων του περί δημοσίων οικονομικών (μάλλον οπαδοί των Galbraith και Keynes). Ένα από τα πιο ικανά μυαλά ήταν ο Β. Ράπανος, ο οποίος μέσα από όλες τις δημόσιες θέσεις που κατείχε εξέθρεψε τις απόψεις περί μεγάλου και αποτελεσματικού δημόσιου τομέα.

Το 2012 και μετά την αποτυχία μας να μεταρρυθμίσουμε την ελληνική δημόσια διοίκηση και να εξορθολογήσουμε τα οικονομικά της, είναι η επιλογή του κ. Ράπανου μια σωστή επιλογή;

Όχι. Το οικονομικό επιτελείο έπρεπε να διέπεται από μεταρρυθμιστικές φιλελεύθερες ιδέες, οι οποίες θα είχαν ως στόχο την απαγκίστρωση από το μνημόνιο μέσα από την γρηγορότερη και αποτελεσματικότερη εφαρμογή του. Το να γυρνάμε σε απόψεις που σαν κέντρο έχουν το κράτος (Galbraith, Keynes κλπ) είναι μάλλον σαν μια παραδοχή ότι δεν θέλουμε να αλλάξουμε και απλώς στόχος είναι να συντηρήσουμε το υπάρχον πολιτικό μας σύστημα.

Πανελλήνιες ... Ντροπή

Κάποιοι αγωνιζόμαστε εδώ και χρόνια για να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα και να απελευθερωθεί η δημιουργικότητα των νέων ανθρώπων στην Ελλάδα.
Μιλήσαμε για τα κουπόνια εκπαίδευσης και για την απεξάρτηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από τα δεσμά του κράτους, ώστε να υπάρξουν επιτέλους συνέργειες με την πραγματική οικονομία και κατά συνέπεια με την αληθινή κοινωνία.
Στις ιδέες μας αυτές οι κατεστημένες φράξιες καθηγητών-συνδικαλιστών, αλλά και των επαγγελματιών της πολιτικής (που κάποιοι υπήρξαν και "άγρια" νιάτα ως πρόεδροι 15μελών) μας λοιδόρησαν λέγοντας ότι θέλουμε την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και της γνώσης.
Λοιπόν, τι περισσότερο να περίμενε κανείς ως δικαίωση από το φιάσκο των Πανελλήνιων εξετάσεων μπάχαλο, ανοργανωσιά, τακτικισμοί και έλλειψη παντελούς προσπάθειας διεύρυνσης των γνωστικών οριζόντων των παιδιών.
Τέλος, ο Ελληνικός Λαός πρέπει να τους μαυρίσει, διότι σε κάθε άλλη περίπτωση θα είναι συνένοχος στην καταστροφή των ίδιων των παιδιών του.

Για την γραφή

Ένας Νεοφιλελεύθερος

Φιλελευθερισμός και 17 Ιούνη 2012

Φίλες και Φίλοι,

Στην Ελλάδα οι φιλελεύθερες ιδέες, όποια μορφή και αν έχουν Smith, Hayek, Friedman, δεν έτυχαν ποτέ ιδιαίτερης σημασίας από τον Ελληνικό Λαό, ο οποίος είτε ασπάστηκε τον δημοκρατικό σοσιαλισμό της κεντροαριστεράς, είτε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό της κεντροδεξιάς.

Στις 17 Ιούνη βρισκόμαστε για άλλη μια φορά στο ίδιο δίλημμα τι θέλουμε μια μεγαλύτερη δόση σοσιαλισμού ή μια μεγαλύτερη δόση κοινωνισμού; Δυστυχώς και οι δύο επιλογές έχουν την ίδια αφετηρία όχι στις πολιτικές του μνημονίου, χωρίς όμως να αναφέρονται σε αυτές.

Ποιές είναι λοιπόν ορισμένες από τις πολιτικές του μνημονίου που μας έχουν φέρει στα κάγκελα;
1. Μείωση των δημοσίων δαπανών και ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί.
2. Απεμπλοκή του κράτους από την ιδιοκτησία ιδιωτικών εταιρειών.
3.  Εκμετάλλευση της κρατικής περιουσίας προς όφελος των πολιτών.
4. Απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων...

 Αυτές οι πολιτικές για τους 2 μονομάχους μεταφράζονται ως εξής:
1. Μείωση μισθών δημοσίων υπαλλήλων και συντάξεων
2 & 3. Ξεπούλημα έναντι πινακίου φακής της δημόσιας περιουσίας
4. Εκμετάλλευση της ασυδοσίας της αγοράς από τις κακές Πολυεθνικές....

Καθίσταται λοιπόν σαφές για ακόμη μια φορά ότι ο Ελληνικός Λαός διαπαιδαγωγείται ώστε να θεωρεί τις Φιλελεύθερες Ιδέες ως το υπέρτατο κακό για την Πατρίδα και το Έθνος. Σε μια προσπάθεια να αλλάξουμε την τάση αυτή θα πρέπει να πούμε τις εξής σκληρές αλήθειες:
1. Αν δεν μειώσουμε το σπάταλο κράτος αναγκαστικά θα οδηγηθούμε στην απόλυτη ξεφτίλα να κηρύξουμε πτώχευση, διότι θα μας πει η κακιά τρόικα τέρμα πια τα δανεικά. Αυτό σημαίνει ότι λένε οι 2 μονομάχοι, όχι απαραίτητα, πρώτα ας κόψουν τις στρατιές συμβούλων, τις χρηματοδοτήσεις τοπικών φορέων των εκλογικών τους περιοχών, τις χρηματοδοτήσεις των κομμάτων, τις αλόγιστες αμυντικές δαπάνες ας προχωρήσουν στην ιδιωτικοποίηση τομέων του δημοσίου που μπορούν κάλλιστα να ήταν ιδιωτικές επιχειρήσεις όπως η έκδοση αδειών κυκλοφορίας οχημάτων κλπ. και μετά βλέπουμε για οριζόντιες περικοπές.
2. Επιτέλους ας κάνουμε το βήμα, ίσως ξαφνιαστούμε από τα αποτελέσματα, ίσως απελευθερωθούν οι δυνάμεις των εργαζομένων από τις συντεχνίες των συνδικαλιστών και οι εταιρείες αρχίσουν να παράγουν πλούτο.
3. Όταν παιδιά πεινάνε, όταν δεν μπορούν να κάνουν εμβόλια είναι αδιανόητο να λέμε ότι δεν μπορούμε να δώσουμε σε ιδιώτες να εκμεταλλευτούν τις μαρίνες ως παράδειγμα ή ένα κομμάτι γης με σκοπό τα χρήματα που θα προέλθουν από την εκμετάλλευση αυτή να πάνε για την ενδυνάμωση της συνοχής στα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού.
4. Είναι αδιανόητο να στερούμαι ακόμη και σήμερα από κάποιους ανέργους να εισέλθουν στην αγορά εργασίας απλώς επειδή το κράτος μοιράζει άδειες ή ορθώνει εμπόδια.

Κλείνοντας ας σκεφτούμε ότι το δίλημμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή, αλλά άλμα εμπρός ή όπισθεν ολοταχώς.

Για την γραφή
Ένας που δεν φοβάται να πει ότι είναι Νεοφιλελεύθερος
 

Το αύριο ως συνάρτηση του σήμερα

Οι αποφάσεις του σήμερα σίγουρα επηρεάζουν το αύριο, αλλά μπορεί αυτό να είναι μια βάση επεξεργασίας πολιτικών, μια βάση ανάλυσης της σημερινής οικονομικής κρίσης.

Νομίζω πως ναί.

Μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου οι κοινωνίες της δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ αποφάσισαν πως ήθελαν να κατασκευάσουν τα κράτη τους πάνω στο δόγμα ότι "καλύτερα όλοι μαζί παρά ο καθένας μόνος του". Το θεωρητικό υπόβαθρο για την εφαρμογή της πολιτικής αυτής ήταν πλούσιο από τον keynes έως τους αμερικανούς σοσιαλιστές magdoff και sweezy.

Κοινή γραμμή όλων των θεωρητικών υπήρξε ο ρόλος του πατέρα - προστάτη για τις κυβερνήσεις των κρατών. Κάποια στιγμή ο πατέρας προστάτης μεγάλωσε και άρχισε να θέλει ιατρική παρακολούθηση (πρώτη πετρελαιακή κρίση τη δεκαετία του 1970), η απόφαση των ιατρών ήταν να του αφαιρέσουν τον πνεύμονα (κανόνας του χρυσού). Όταν ο πατέρας - προστάτης άρχισε να ανακάμπτει (δεκαετία του 1980) τότε τα παιδιά (οι κοινωνίες μας) άρχισαν να του φορτώνουν πάλι βάρη με την ανάπτυξη των γενικευμένων κοινωνικών κρατών. Τα νέα αυτά βάρη άρχισαν να του δημιουργούν περιστασιακά προβλήματα (κρίση στην Ιαπωνία, κρίση στην Ρωσία, κρίση στην ΝΑ Ασία) τα οποία λύνονταν με ένα μαγικό χάπι (κάτι σαν την ασπιρίνη) που ήταν η είσοδος νέων παικτών στο παιχνίδι (κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, είσοδος της Κίνας).

Έφτασε όμως ο χρόνος που ο πατέρας προστάτης κλήθηκε από το θεό να τον συνοδεύσει στον ουρανό και όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις αυτές τα παιδιά τρέχουν άναρχα και αλλαλάζοντα κάποια (ΗΠΑ , ΗΒ) σκορπάνε χρήματα σε αγορές προϊόντων τα οποία μετά θα κοιτούν πως να τα ξεφορτωθούν, ενώ ορισμένα άλλα (Γαλλία, Γερμανία) κλείνονται στον εαυτό τους με μέτρα προστατευτισμού και προσπαθούν να ελέγξουν και την παραμικρή λεπτομέρεια της ζωής τους (αυξημένη εποπτεία των αγορών).

Γιατί υπάρχουν λοιπόν αυτές οι αντιδράσεις από τα κράτη - παιδιά σήμερα; Πολύ απλά γιατί μέχρι χτες στηρίζονταν αποκλειστικά στον πατέρα - προστάτη και δεν είχαν αναπτύξει την δική τους προσωπικότητα, δεν είχαν δοκιμάσει τις δυνάμεις τους και δεν είχαν νιώσει την έννοια του φόβου.

Κάποια στιγμή θα καταλάβουν ότι δεν θέλουν να βρουν ένα νέο πατέρα -προστάτη όπως κάνουν πολλές γυναίκες στην επιλογή γαμπρού αλλά να δοκιμάσουν στην ελεύθερη αγορά τις δικές τους δυνάμεις.

Ηθικό Δίδαγμα

Το τι κάνω σήμερα επηρεάζει το αύριο, γιαυτό καλύτερα να μετανιώσω για κάτι που δεν έκανα σήμερα παρά να μετανιώσω αύριο για κάτι που έκανα χτες.

Κοινή Λογική

Τί είναι η κοινή λογική;

Είναι η λογική του μέσου ανθρώπου, όπου ως μέσος άνθρωπος ορίζεται το άτομο εκείνο που έχει τον μέσο όρο τον χαρακτηριστικών των ατόμων που συγκροτούν μια κοινωνία. Κυρίως αναπτύχθηκε στη δυτική ευρώπη μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο για να εκφράσει το περίφημο κοινωνικό κράτος, που τώρα καταρρέει και αγωνιούν να το σώσουν οι σύγχρονοι κρατιστές οικονομολόγοι (Κρούγκμαν, Στίγκλιτς κλπ).

Γιατί υπάρχει η κοινή λογική;

Η κοινή λογική υπάρχει για να μπορούν οι κυβερνήσεις να περνούν τις πολιτικές εκείνες που αυτές θεωρούν ως πολιτικές κοινής λογικής και οι οποίες απευθύνονται στο μέσο άνθρωπο (τον εκφραστή του λεγόμενου μεσαίου χώρου ή των νοικοκυραίων). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ανταποδοτικά ασφαλιστικά συστήματα της δυτικής ευρώπης.

Ποιο είναι το πρόβλημα της κοινής λογικής;

Η κοινή λογική είναι ένα στατιστικό κατασκεύασμα το οποίο απαξιώνει το θέλω του ατόμου, την επιθυμία του ατόμου και την διαφορετική λογική που μπορεί να έχει το κάθε άτομο. Δεν είναι λοιπόν η κοινή λογική ένα εργαλείο της φιλελεύθερης σκέψης και πολύ περισσότερο ένα μέσω έκφρασης του φιλελευθερισμού. Το κάθε άτομο έχει ιδέες, θέλω, λογική και αξίες αν εσύ του επιβάλλεις αυτές που αντιπροσωπεύουν την κοινή λογική εμμέσως το ευνουχίζεις και το μετατρέπεις σε ένα άβουλο ρομπότ.

Συμπέρασμα

Δεν μπορεί ένας εκφραστής της κοινής λογικής, του όχλου, ταυτόχρονα να λέει ότι είναι φιλελεύθερος και υμνεί το πρωτείο του ατόμου. Τι μπορεί να είναι; Μπορεί να είναι σοσιαλιστής (οπαδός της έννοιας της κοινωνίας), κουμμουνιστής (οπαδός του κράτους), κλπ

Εκλογές; Όχι δεν Θα πάρω. Γιατί;

Ο κ. Καραμανλής χτες είπε ότι δεν θα κάνει εκλογές παρά μόνο αν αυτός το αποφασίσει, δηλαδή το λαϊκό αίσθημα, ο κυρίαρχος λαός και όλα τα προεκλογικά κουραφέξαλα που μας έλεγε που πήγαν; Προφανώς η καρέκλα αλλάζει τον άνθρωπο και τις ιδέες του και τείνει να τον μετατρέψει όπως κάποιους γηραιούς μητροπολίτες που δεν αφήνουν την καρέκλα αν αυτή δεν τους αφήσει.
Επιτέλους θα πρέπει οι Έλληνες πολιτικοί να καταλάβουν ότι ο λαός έχει ένστικτο και σπάνια μπορεί να μην πιάσει το σφυγμό της πολιτικής ζωής, τώρα λοιπόν ο λαός έχει αποφασίσει και έχει πει κύριοι και οι 2 σας πρέπει να φύγετε επί 35 έτη μας κοροϊδεύετε και μας έχετε φτάσει στο αμήν, Απαλλάξτε μας από την παρουσία σας.

Βατοπέδιο και Οικονομική Κρίση

Στην χώρα αυτή είναι σημαντικό να καταλάβουμε τι είναι σημαντικό και τι όχι. Σε μια μέρα που ο υπουργός Οικονομίας & Οικονομικών δίνει συνέντευξη τύπου με τα μέτρα που θα λάβει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (λάθος κατά με που λαμβάνει τα μέτρα αλλά τα λαμβάνει) και οι αγορές κρέμονται από τα χείλη του, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ανακοινώσει την εξεταστική επιτροπή για να κουκουλώσει το σκάνδαλο του Βατοπεδίου.
Ποια μπορεί να είναι η σκοπιμότητα πίσω από αυτό το αλαλούμ και τις γκάφες της κυβέρνησης;
Ο πρωθυπουργός θέλησε να περάσει την είδηση κάτω από το χαλί των δηλώσεων του υπουργού ώστε να μην πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Αν αυτή ήταν η πρόθεση το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, διότι τα κανάλια ως κουτσομπολιστικές εκπομπές ασχολήθηκαν με το ελάσσων και όχι με το μείζον που ήταν τα οικονομικά μέτρα.
Ελάσσων γιατί; Πρώτον, διότι ο πρωθυπουργός με time gap αποφασίζει να κάνει κάτι που η κοινωνία ήδη το έχει προεξοφλήσει και έχει προχωρήσει πιο κάτω ζητώντας παραπομπές και ποινές. Δεύτερον, διότι ο πρωθυπουργός φάνηκε να στοχεύει στην παραγραφή των αδικημάτων θέλοντας να σώσει τον φίλο του και ίσως την κυβέρνηση του.
Ήρθε λοιπόν η στιγμή να καταλάβουν οι έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι ότι τον λαό τον ενδιαφέρουν τα σημαντικά και όχι τα ασήμαντα, γιατί για αυτά τα δεύτερα έχει ήδη πάρει την απόφαση του και τι δείχνει με την αποστροφή του στα γκάλοπ.