Ο κ. Καραμανλής χτες είπε ότι δεν θα κάνει εκλογές παρά μόνο αν αυτός το αποφασίσει, δηλαδή το λαϊκό αίσθημα, ο κυρίαρχος λαός και όλα τα προεκλογικά κουραφέξαλα που μας έλεγε που πήγαν; Προφανώς η καρέκλα αλλάζει τον άνθρωπο και τις ιδέες του και τείνει να τον μετατρέψει όπως κάποιους γηραιούς μητροπολίτες που δεν αφήνουν την καρέκλα αν αυτή δεν τους αφήσει.
Επιτέλους θα πρέπει οι Έλληνες πολιτικοί να καταλάβουν ότι ο λαός έχει ένστικτο και σπάνια μπορεί να μην πιάσει το σφυγμό της πολιτικής ζωής, τώρα λοιπόν ο λαός έχει αποφασίσει και έχει πει κύριοι και οι 2 σας πρέπει να φύγετε επί 35 έτη μας κοροϊδεύετε και μας έχετε φτάσει στο αμήν, Απαλλάξτε μας από την παρουσία σας.
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008
Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008
Βατοπέδιο και Οικονομική Κρίση
Στην χώρα αυτή είναι σημαντικό να καταλάβουμε τι είναι σημαντικό και τι όχι. Σε μια μέρα που ο υπουργός Οικονομίας & Οικονομικών δίνει συνέντευξη τύπου με τα μέτρα που θα λάβει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (λάθος κατά με που λαμβάνει τα μέτρα αλλά τα λαμβάνει) και οι αγορές κρέμονται από τα χείλη του, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ανακοινώσει την εξεταστική επιτροπή για να κουκουλώσει το σκάνδαλο του Βατοπεδίου.
Ποια μπορεί να είναι η σκοπιμότητα πίσω από αυτό το αλαλούμ και τις γκάφες της κυβέρνησης;
Ο πρωθυπουργός θέλησε να περάσει την είδηση κάτω από το χαλί των δηλώσεων του υπουργού ώστε να μην πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Αν αυτή ήταν η πρόθεση το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, διότι τα κανάλια ως κουτσομπολιστικές εκπομπές ασχολήθηκαν με το ελάσσων και όχι με το μείζον που ήταν τα οικονομικά μέτρα.
Ελάσσων γιατί; Πρώτον, διότι ο πρωθυπουργός με time gap αποφασίζει να κάνει κάτι που η κοινωνία ήδη το έχει προεξοφλήσει και έχει προχωρήσει πιο κάτω ζητώντας παραπομπές και ποινές. Δεύτερον, διότι ο πρωθυπουργός φάνηκε να στοχεύει στην παραγραφή των αδικημάτων θέλοντας να σώσει τον φίλο του και ίσως την κυβέρνηση του.
Ήρθε λοιπόν η στιγμή να καταλάβουν οι έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι ότι τον λαό τον ενδιαφέρουν τα σημαντικά και όχι τα ασήμαντα, γιατί για αυτά τα δεύτερα έχει ήδη πάρει την απόφαση του και τι δείχνει με την αποστροφή του στα γκάλοπ.
Ποια μπορεί να είναι η σκοπιμότητα πίσω από αυτό το αλαλούμ και τις γκάφες της κυβέρνησης;
Ο πρωθυπουργός θέλησε να περάσει την είδηση κάτω από το χαλί των δηλώσεων του υπουργού ώστε να μην πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Αν αυτή ήταν η πρόθεση το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, διότι τα κανάλια ως κουτσομπολιστικές εκπομπές ασχολήθηκαν με το ελάσσων και όχι με το μείζον που ήταν τα οικονομικά μέτρα.
Ελάσσων γιατί; Πρώτον, διότι ο πρωθυπουργός με time gap αποφασίζει να κάνει κάτι που η κοινωνία ήδη το έχει προεξοφλήσει και έχει προχωρήσει πιο κάτω ζητώντας παραπομπές και ποινές. Δεύτερον, διότι ο πρωθυπουργός φάνηκε να στοχεύει στην παραγραφή των αδικημάτων θέλοντας να σώσει τον φίλο του και ίσως την κυβέρνηση του.
Ήρθε λοιπόν η στιγμή να καταλάβουν οι έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι ότι τον λαό τον ενδιαφέρουν τα σημαντικά και όχι τα ασήμαντα, γιατί για αυτά τα δεύτερα έχει ήδη πάρει την απόφαση του και τι δείχνει με την αποστροφή του στα γκάλοπ.
Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008
Βα(λ)τοπέδιο Gate
Χτες η Ελλάδα έμαθε ότι δύο εισαγγελείς παραιτήθηκαν επειδή δέχτηκαν πιέσεις να μην προχωρήσουν την υπόθεση της ιεράς Μονής Βατοπεδίου στη Βουλή, καθώς υπήρξαν ενδείξεις εμπλοκής υπουργών και εκ δεξιών και εξ αριστερών και ως εκ θαύματος όλοι ανακαλύψαμε ένα σκάνδαλο.
Δηλαδή πιστεύει κανείς ότι η συγκεκριμένη πρακτική δεν συνέβαινε πριν ή δεν θα συμβαίνει και στο μέλλον όσο υπάρχει ο αναχρονισμός της εμπλοκής της βουλής στα πόδια της δικαστικής εξουσίας;
Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάποιος πολιτικός έλαβε "ιερό" δώρο, αυτό που μπορούμε όμως να πούμε είναι ότι είτε οι πολιτικοί μας είναι τόσο βλάκες που ένας "ο θεός να τον κάνει" καλόγερος τους έπαιξε τόμπολα, είτε ότι είναι τόσο έξυπνοι ώστε να στήσουν ένα τρομερό μαγαζάκι για να τα κονομάνε δίχως εμείς να πάρουμε χαμπάρι. Πάντως ότι και από τα δύο αν δεχτούμε ότι συμβαίνει το αποτέλεσμα είναι ίδιο το πολιτικό μας σύστημα είναι σαθρό και οι ψηφοφόροι το γουστάρουν διότι έτσι μπορούν και αυτοί να κάνουν τα δικά τους μικρά Βατοπέδια (π.χ. καταπάτηση δημόσιας γης, ρουσφετάκια με δημόσιους λειτουργούς κλπ).
Συνεπώς στην χώρα του Μακρυγιάννη και του Σολωμού η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν καταντήσει έννοιες ξεθωριασμένες μπρος στην έννοια του Ωχαδερφισμού και της πάρτης μου, η ηθική έχει αντίτιμο και δυστυχώς όχι μόνο με την ανέχεια του λαού αλλά με την υποστήριξη του.
Δηλαδή πιστεύει κανείς ότι η συγκεκριμένη πρακτική δεν συνέβαινε πριν ή δεν θα συμβαίνει και στο μέλλον όσο υπάρχει ο αναχρονισμός της εμπλοκής της βουλής στα πόδια της δικαστικής εξουσίας;
Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάποιος πολιτικός έλαβε "ιερό" δώρο, αυτό που μπορούμε όμως να πούμε είναι ότι είτε οι πολιτικοί μας είναι τόσο βλάκες που ένας "ο θεός να τον κάνει" καλόγερος τους έπαιξε τόμπολα, είτε ότι είναι τόσο έξυπνοι ώστε να στήσουν ένα τρομερό μαγαζάκι για να τα κονομάνε δίχως εμείς να πάρουμε χαμπάρι. Πάντως ότι και από τα δύο αν δεχτούμε ότι συμβαίνει το αποτέλεσμα είναι ίδιο το πολιτικό μας σύστημα είναι σαθρό και οι ψηφοφόροι το γουστάρουν διότι έτσι μπορούν και αυτοί να κάνουν τα δικά τους μικρά Βατοπέδια (π.χ. καταπάτηση δημόσιας γης, ρουσφετάκια με δημόσιους λειτουργούς κλπ).
Συνεπώς στην χώρα του Μακρυγιάννη και του Σολωμού η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν καταντήσει έννοιες ξεθωριασμένες μπρος στην έννοια του Ωχαδερφισμού και της πάρτης μου, η ηθική έχει αντίτιμο και δυστυχώς όχι μόνο με την ανέχεια του λαού αλλά με την υποστήριξη του.
Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008
Οικονομική Κρίση (upd)
Ο Πωλ Κρούγκμαν και ο Γιόζεφ Στίγκλιτζ δύο νομπελίστες οικονομολόγοι γελούν και χαίρονται βλέποντας τις κυβερνήσεις τις ευρωζώνης και των ΗΠΑ να παρεμβαίνουν στην αγορά και να κρατικοποιούν τράπεζες και συστήματα διατραπεζικών συναλλαγών.
Εμείς ως πολίτες πρέπει να επικροτούμε την στάση αυτή των δύο εγνωσμένης αξίας οικονομολόγων;
Η απάντηση είναι όχι και ο λόγος απλός, ένα κράτος που δεν μπόρεσε να προβλέψει το που οδηγούσε ο κρατικά οδηγούμενος (state driven) καπιταλισμός, όπου τα χρήματα που συγκεντρώνονταν για να ενισχυθούν οι αδύναμοι του συστήματος τζογάρονταν, είναι ικανό τώρα να οδηγήσει σε εξυγίανση το τραπεζικό σύστημα;
Τα διδάγματα του παρελθόντος μας δείχνουν ότι την δεκαετία του '70 όπου αντίστοιχα μέτρα ελήφθησαν η παγκόσμια οικονομία οδηγήθηκε σε ύφεση και χρειάστηκαν 15+ έτη για να ξεπεραστεί, γιατί το ίδιο λάθος λοιπόν τώρα;
Η απάντηση είναι απλή οι κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρθηκαν για τους καταθέτες ή τους επενδυτές αλλά για να μην αποκαλυφθεί η δική τους ένοχη στάση τόσα χρόνια όπου ως άλλοι διαχειριστές hedge funds επένδυαν τα έσοδα από τους φόρους μας, που δίνονταν για συγκεκριμένους λόγους όπως η ενίσχυση των αδυνάτων του συστήματος, στις χρηματαγορές.
Όσο και αν κάποιοι λοιπόν σπεύδουν να υποστηρίξουν ότι η ελεύθερη αγορά πέθανε, μάλλον οφείλουν να δουν ότι η ελεύθερη αγορά είναι αυτή που αποκάλυψε το πρόβλημα.
Εμείς ως πολίτες πρέπει να επικροτούμε την στάση αυτή των δύο εγνωσμένης αξίας οικονομολόγων;
Η απάντηση είναι όχι και ο λόγος απλός, ένα κράτος που δεν μπόρεσε να προβλέψει το που οδηγούσε ο κρατικά οδηγούμενος (state driven) καπιταλισμός, όπου τα χρήματα που συγκεντρώνονταν για να ενισχυθούν οι αδύναμοι του συστήματος τζογάρονταν, είναι ικανό τώρα να οδηγήσει σε εξυγίανση το τραπεζικό σύστημα;
Τα διδάγματα του παρελθόντος μας δείχνουν ότι την δεκαετία του '70 όπου αντίστοιχα μέτρα ελήφθησαν η παγκόσμια οικονομία οδηγήθηκε σε ύφεση και χρειάστηκαν 15+ έτη για να ξεπεραστεί, γιατί το ίδιο λάθος λοιπόν τώρα;
Η απάντηση είναι απλή οι κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρθηκαν για τους καταθέτες ή τους επενδυτές αλλά για να μην αποκαλυφθεί η δική τους ένοχη στάση τόσα χρόνια όπου ως άλλοι διαχειριστές hedge funds επένδυαν τα έσοδα από τους φόρους μας, που δίνονταν για συγκεκριμένους λόγους όπως η ενίσχυση των αδυνάτων του συστήματος, στις χρηματαγορές.
Όσο και αν κάποιοι λοιπόν σπεύδουν να υποστηρίξουν ότι η ελεύθερη αγορά πέθανε, μάλλον οφείλουν να δουν ότι η ελεύθερη αγορά είναι αυτή που αποκάλυψε το πρόβλημα.
Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008
2o Συνέδριο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Φίλες και Φίλοι,
Η προσπάθεια για τη δημιουργία ενός φιλελεύθερου φάρου στην ελληνική πολιτική ζωή συνεχίζεται, το 2ο συνέδριο της ΦΙΣ είναι πραγματικότητα, με την ελπίδα ότι θα ξαναζωντανέψει τον πολιτικό διάλογο στην Ελλάδα.
Σας προτρέπω να το παρακολουθήσετε ιδιαίτερα την πρώτη μέρα όπου τα 4 τραπέζια συζητήσεων είναι γεμάτα ιδέες και προτάσεις για μια νέα πρόταση για μια ελεύθερη πρόταση.
Πρόγραμμμα Συνεδρίου
Αισιοδοξία, Εξωστρέφεια, Ανοικτή κοινωνία. Μια άλλη πολιτική πρόταση. Κόντρα στο ζοφερό κλίμα των ημερών, η Φιλελεύθερη Συμμαχία, ένα κόμμα ενεργών πολιτών, διοργανώνει το 2ο Συνέδριό της στο ξενοδοχείο President (Λεωφόρος Κηφισίας 43, Αμπελόκηποι, Αθήνα) στις 18-19 Οκτωβρίου 2008.Αρνούμενοι τη σκανδαλολογία, τη μιζέρια και την εσωστρέφεια, συζητάμε για την Ευρώπη και τον κόσμο, για την ελεύθερη οικονομία, για την ανοικτή κοινωνία, για την κοινωνία των πολιτών και το διαδίκτυο, για το φιλελευθερισμό και την αριστερά. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προσκαλεί κάθε ενεργό πολίτη να παρευρεθεί. Ειδικά η πρώτη μέρα είναι αφιερωμένη σε μια σειρά ανοιχτών συζητήσεων ευρύτερου ενδιαφέροντος, που έρχονται να τονίσουν την επικαιρότητα της πολιτικής πρότασης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
Το πρόγραμμα του Σαββάτου 18/10/08:11.00 – 13.00: Συζήτηση με θέμα: «Φιλελευθερισμός και νέα επιχειρηματικότητα»Συντονιστής: κ. Θανάσης Μαυρίδης, δημοσιογράφος Ομιλητές:• κ. Βασίλης Αλιβιζάκος, μέλος της ομάδας «Γενιά των 700ευρώ»• κ. Γιώργος Τζιραλής, διοργανωτής του OpenCoffee• κ. Ζανό Απικιάν, επιχειρηματίας, Συντονιστής της Περιφερειακής Κίνησης Θεσσαλονίκης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας• κ. Ιωάννης Γιαννίτσιος, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος, DATACON AE• κ. Τάσος Αβραντίνης, Αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας• κ. Φώτης Περλικός, Πρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
13.00 – 15.00: Συζήτηση με θέμα: «Ένα φιλελεύθερο μέλλον για την Ευρώπη»Συντονιστής: κ. Τάκης Μίχας, δημοσιογράφοςΟμιλητές:• κ. Daniel Daianu μέλος της φιλελεύθερης ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πρώην υπουργός οικονομικών της Ρουμανίας (1997/1998)• κ. Κωνσταντίνος Ζώρας, Αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου• κ. Μιχαήλ Τσινισιζέλης Καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών• κ. Θανάσης Παπανδρόπουλος, δημοσιογράφος, επ.μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας• κ. Νίκος Ράπτης, δρ. εκπαιδευτικός, διαχειριστής της ιστοσελίδας της «Προοδευτικής Πολιτικής»• κ. Μανώλης Μανωλεδάκης, Αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
16.00 – 18.00: Συζήτηση με θέμα: «Ιδιωτικότητα για τους ιδιώτες, Δημοσιότητα για το Δημόσιο»Συντονιστής: κ. Πάσχος Μανδραβέλης, δημοσιογράφοςΟμιλητές για θέματα e-privacy:• κ. Γιώργος Πάνζαρης, ιστολόγιο “The Reality Tape”• κ. Δημοσθένης Καπώνης, ιστολόγιο “Cosmix”Ομιλητές για θέματα πρόσβασης και επαναχρησιμοποίησης των Δημόσιων Δεδομένων, από την πρωτοβουλία 4Δ:• κ. Παναγιώτης Βρυώνης, ιστολόγιο “vrypannet”• κ. Σπύρος Ντόβας, ιστολόγιo “Πολιτεύομαι“, ιδρυτικό μέλος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
18.00 – 20.00: Συζήτηση με θέμα: «Φιλελευθερισμός και Αριστερά»Συντονιστής: κ. Δημήτρης Σκάλκος, πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, Γενικός Γραμματέας της Φιλελεύθερης ΣυμμαχίαςΟμιλητές:• κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος, π.Υπουργός• κ. Διονύσης Γουσέτης, αρθρογράφος• κ. Ιωάννης Κάλλας, αν. καθηγητής κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου• κ. Δημήτρης Καλουδιώτης, πολιτικός μηχανικός, πρώην ΓΓ του Υπουργείου Ανάπτυξης• κ. Μάνος Ματσαγγάνης, Επίκουρος Καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών• κ. Θοδωρής Πελαγίδης, Καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης Πανεπιστημίου Πειραιώς• κ. Άρης Χατζής, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας & Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών• κ. Στρατής Κατάκος, εκπαιδευτικός, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Η προσπάθεια για τη δημιουργία ενός φιλελεύθερου φάρου στην ελληνική πολιτική ζωή συνεχίζεται, το 2ο συνέδριο της ΦΙΣ είναι πραγματικότητα, με την ελπίδα ότι θα ξαναζωντανέψει τον πολιτικό διάλογο στην Ελλάδα.
Σας προτρέπω να το παρακολουθήσετε ιδιαίτερα την πρώτη μέρα όπου τα 4 τραπέζια συζητήσεων είναι γεμάτα ιδέες και προτάσεις για μια νέα πρόταση για μια ελεύθερη πρόταση.
Πρόγραμμμα Συνεδρίου
Αισιοδοξία, Εξωστρέφεια, Ανοικτή κοινωνία. Μια άλλη πολιτική πρόταση. Κόντρα στο ζοφερό κλίμα των ημερών, η Φιλελεύθερη Συμμαχία, ένα κόμμα ενεργών πολιτών, διοργανώνει το 2ο Συνέδριό της στο ξενοδοχείο President (Λεωφόρος Κηφισίας 43, Αμπελόκηποι, Αθήνα) στις 18-19 Οκτωβρίου 2008.Αρνούμενοι τη σκανδαλολογία, τη μιζέρια και την εσωστρέφεια, συζητάμε για την Ευρώπη και τον κόσμο, για την ελεύθερη οικονομία, για την ανοικτή κοινωνία, για την κοινωνία των πολιτών και το διαδίκτυο, για το φιλελευθερισμό και την αριστερά. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προσκαλεί κάθε ενεργό πολίτη να παρευρεθεί. Ειδικά η πρώτη μέρα είναι αφιερωμένη σε μια σειρά ανοιχτών συζητήσεων ευρύτερου ενδιαφέροντος, που έρχονται να τονίσουν την επικαιρότητα της πολιτικής πρότασης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
Το πρόγραμμα του Σαββάτου 18/10/08:11.00 – 13.00: Συζήτηση με θέμα: «Φιλελευθερισμός και νέα επιχειρηματικότητα»Συντονιστής: κ. Θανάσης Μαυρίδης, δημοσιογράφος Ομιλητές:• κ. Βασίλης Αλιβιζάκος, μέλος της ομάδας «Γενιά των 700ευρώ»• κ. Γιώργος Τζιραλής, διοργανωτής του OpenCoffee• κ. Ζανό Απικιάν, επιχειρηματίας, Συντονιστής της Περιφερειακής Κίνησης Θεσσαλονίκης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας• κ. Ιωάννης Γιαννίτσιος, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος, DATACON AE• κ. Τάσος Αβραντίνης, Αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας• κ. Φώτης Περλικός, Πρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
13.00 – 15.00: Συζήτηση με θέμα: «Ένα φιλελεύθερο μέλλον για την Ευρώπη»Συντονιστής: κ. Τάκης Μίχας, δημοσιογράφοςΟμιλητές:• κ. Daniel Daianu μέλος της φιλελεύθερης ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πρώην υπουργός οικονομικών της Ρουμανίας (1997/1998)• κ. Κωνσταντίνος Ζώρας, Αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου• κ. Μιχαήλ Τσινισιζέλης Καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών• κ. Θανάσης Παπανδρόπουλος, δημοσιογράφος, επ.μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας• κ. Νίκος Ράπτης, δρ. εκπαιδευτικός, διαχειριστής της ιστοσελίδας της «Προοδευτικής Πολιτικής»• κ. Μανώλης Μανωλεδάκης, Αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
16.00 – 18.00: Συζήτηση με θέμα: «Ιδιωτικότητα για τους ιδιώτες, Δημοσιότητα για το Δημόσιο»Συντονιστής: κ. Πάσχος Μανδραβέλης, δημοσιογράφοςΟμιλητές για θέματα e-privacy:• κ. Γιώργος Πάνζαρης, ιστολόγιο “The Reality Tape”• κ. Δημοσθένης Καπώνης, ιστολόγιο “Cosmix”Ομιλητές για θέματα πρόσβασης και επαναχρησιμοποίησης των Δημόσιων Δεδομένων, από την πρωτοβουλία 4Δ:• κ. Παναγιώτης Βρυώνης, ιστολόγιο “vrypannet”• κ. Σπύρος Ντόβας, ιστολόγιo “Πολιτεύομαι“, ιδρυτικό μέλος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
18.00 – 20.00: Συζήτηση με θέμα: «Φιλελευθερισμός και Αριστερά»Συντονιστής: κ. Δημήτρης Σκάλκος, πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, Γενικός Γραμματέας της Φιλελεύθερης ΣυμμαχίαςΟμιλητές:• κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος, π.Υπουργός• κ. Διονύσης Γουσέτης, αρθρογράφος• κ. Ιωάννης Κάλλας, αν. καθηγητής κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου• κ. Δημήτρης Καλουδιώτης, πολιτικός μηχανικός, πρώην ΓΓ του Υπουργείου Ανάπτυξης• κ. Μάνος Ματσαγγάνης, Επίκουρος Καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών• κ. Θοδωρής Πελαγίδης, Καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης Πανεπιστημίου Πειραιώς• κ. Άρης Χατζής, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας & Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών• κ. Στρατής Κατάκος, εκπαιδευτικός, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008
Πως μπορεί να λυθεί η διαφθορά στην Ελλάδα;
Το 1989, έτος κατά το οποίο η μεταπολιτευτική Ελλάδα ανακάλυψε την διαφθορά στο δημόσιο βίο, ως νέος που ανακάλυπτε την έννοια της πολιτικής θέλησα να δω ποια ήταν η γνώμη της γιαγιάς μου, μιας που γνώριζα πως είχε προσωπική εμπειρία από την διαφθορά του δημόσιου βίου.
Η απάντηση που έλαβα στην ερώτηση μου γιατί υπάρχει διαφθορά στα δημόσια πρόσωπα της Ελλάδος ήταν η εξής:
«ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΚΟΚΚΙΝΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΕΝΑ ΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΜΕΛΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΗΝ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΤΟΥ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΚΑΙ ΟΣΟ ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΘΑ ΘΕΛΕΙ.»
Ποια όμως μπορεί να είναι η λύση, ρώτησα αμέσως μετά, για να λάβω την απάντηση:
«ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΑΠΑΝΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟΙ.»
Αν και η γιαγιά μου είχε την άποψη αυτή, έφυγε από την ζωή χωρίς ποτέ να ψηφίσει κάποιο άλλο κόμμα πλην αυτού που είχε μάθει να ψηφίζει, άσχετα με το αν διαφωνούσε με την διαχείριση των χρημάτων που έκανε, ο λατρεμένος της ηγέτης.
Η σοφία της μεγάλης σε ηλικία γιαγιάς μου στηρίζονταν σε γεγονότα που είχε δει στη ζωή της και τα οποία την είχαν κάνει να πιστέψει ότι αν θέλει κάτι από το κράτος (άσχετα αν το δικαιούνταν) θα έπρεπε να δώσει ένα μπαχτσίσι σε κάποιον γραφειοκράτη ή πολιτικό.
Αυτή η πρακτική, του δώρου και της διαφθοράς, έχει αποτυπωθεί και στα αποτελέσματα αρκετών ερευνών όπως της ΑΛΚΟ το 1996, όπου διαπιστώθηκαν τα εξής:
- Η εμπιστοσύνη των πολιτών στο Κράτος ήταν 42%, στα δε Κόμματα 23%, ενώ η εμπιστοσύνη στο Στρατό ανέρχονταν στο εντυπωσιακό 83%. Τι συνέβαινε λοιπόν στην ΕΛΛΑΔΑ 22 έτη μετά την πτώση της δικτακτορίας, οι έλληνες την επιθύμησαν; Ή μήπως ήθελαν να δείξουν στους νεόκοπους δημοκρατικούς θεσμούς την απέχθεια τους για το πως εξελίχθηκαν.
- Οι έλληνες πίστευαν κατά 65% ότι το κράτος ήταν διεφθαρμένο, ξεχωρίζοντας από όλες τις υπηρεσίες του κράτους τη Πολεοδομία 52%, την Αστυνομία 57%, το ΕΣΥ 63% και την Εφορία 68%. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν κυρίως την απέχθεια των ελλήνων στη μέγγενη των γραφειοκρατών να μην σου επιτρέπουν να ασκήσεις απλά δικαιώματα σου.
Βέβαια, το 1996 στην ΕΛΛΑΔΑ έγιναν εκλογές και τα δύο κόμματα που αντιπροσωπεύουν την μεταπολιτευτική δημοκρατία και το μεταπολιτευτικό κράτος επιβραβεύθηκαν με συνολικό ποσοστό άνω του 80%. Άρα θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι οι έλληνες πια δεν ενδιαφέρονται αν κάνουν κάτι για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, αλλά ενδιαφέρονται πως θα τα εκμεταλλευτούν για ίδιο όφελος.
Σε μια άλλη έρευνα που είχε γίνει για το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Διαφάνειας και είχε δημοσιευτεί στην Καθημερινή και την οποία χρησιμοποίησε το Συμβούλιο της Ευρώπης σε έκθεση του το 2002 (και την επιστημονικότητα της οποίας κυρίως όσο αφορά τα αποτελέσματα αμφισβήτησε το Ελληνικό Κράτος) ανεβρέθηκαν τα εξής:
- Το 83% των ερωτηθέντων είχε πει ότι το ελληνικό κράτος είναι διεφθαρμένο, το 45% είχε πει ότι είχε δωροδοκήσει, και το 18% είχε εκμεταλλευτεί τις γνωριμίες του. Τώρα από το 45% που είχε δωροδοκήσει, το 42% είπε ότι αν δεν το είχε κάνει δεν θα γίνονταν η δουλειά του, από το 39% του είχε ζητηθεί να δώσει χρήματα, ένα 23% έδωσε επειδή φοβήθηκε αρνητικές συνέπειες, 20% γιατί έτσι το είχαν συμβουλεύσει και τέλος 18% διότι είναι κοινή πρακτική.
Πέντε έτη μετά την έρευνα της ΑΛΚΟ τα πράγματα βλέπουμε αντί να καλυτερεύσουν, χειροτέρεύσαν, αλλά τα ποσοστά των 2 μεγάλων κομμάτων αυξήθηκαν και αυτά.
Σε μια πιο πρόσφατη έρευνα της VPRC για τον ΣΚΑΙ και την Διεθνή Διαφάνεια το 2005 τα αποτελέσματα δεν είναι διαφορετικά καθώς οι 3 υπηρεσίες με την πιο συχνή διαφθορά είναι η Εφορία, τα Νοσοκομεία και η Πολεοδομία. Ενώ δημοσιεύονται και σχετικοί τιμοκατάλογοι όσο αφορά το πόσα χρήματα πρέπει να έχεις για να κάνεις μια δουλειά σου με το κράτος. Το μόνο νέο «φρούτο» που βλέπουμε είναι η διαφθορά στο μοίρασμα των ευρωπαϊκών κονδυλίων κάτι το οποίο πληρώνει ακριβά η χώρα μας με τα συνεχή πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Πως όμως μπορούν να εξηγηθούν όλα αυτά τα φαινόμενα στην ΕΛΛΑΔΑ του σήμερα, εδώ θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στην εργασία ενός καθηγητή του κου Ιωάννη Βαβούρα.
Ο κος Βαβούρας σε μια εργασία του μαζί με τον κο Καραβίτη και την κα Τσούχλου για την Παραοικονομία στην Ελλάδα (1991) αναφέρει ότι το φαινόμενο αυτό είναι διαρθρωτικό και μπορεί να αποδοθεί στην διάρθρωση του οικονομικού συστήματος, το οποίο χαρακτηρίζεται από ένα συνεχώς διευρυνόμενο δημόσιο τομέα εις βάρος του επίσημου ιδιωτικού. Εκτός αυτού αναφέρεται και στην αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης, η οποία αποτελεί αναγκαία συνέπεια της διεύρυνσης του δημόσιου τομέα σε σχέση με τον επίσημο ιδιωτικό, σε συνδυασμό με το γενικά θεωρούμενο ως άδικο φορολογικό σύστημα, φαίνεται ότι οδηγούν στην άμβλυνση της φορολογικής ηθικής και στην ανάπτυξη της παραοικονομίας.
Συνεπώς το φαινόμενο της παραοικονομίας την ΕΛΛΑΔΑ που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, που νιώθουμε κάθε μέρα οφείλεται στον διευρυμένο ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ (είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία ευαγγελίζονταν πριν τις εκλογές του 2004 το λιγότερο κράτος, το αύξησε με συνέπεια οι δημόσιοι υπάλληλοι να ξεπερνούν το 1 εκατ.), ο οποίος για να λειτουργήσει θέλει περισσότερα έσοδα, τα οποία μπορούν να προέλθουν κατά βάση από την αύξηση της φορολογίας, η οποία δημιουργεί μεγαλύτερη απέχθεια στους πολίτες, οι οποίοι προσφεύγουν έτσι στην παραοικονομία (είτε ως δημόσιοι υπάλληλοι συλλέγοντας μπαχτσισια, είτε ως πολίτες μη καταβάλλοντας τους φόρους).
Από μια άλλη οπτική γωνία ο Milton Friedman σε μια παράγραφο από το έργο του “Free to Choose”, όπου στο κεφάλαιο “The Fallacy of the Welfare State” αναφέρει για την διαχείριση των χρημάτων του δημοσίου:
«ΟΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ ΔΑΠΑΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΙΤΟ. ΜΟΝΟ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΛΟΣΥΝΗ - ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ΕΛΑΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ – ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΔΑΠΑΝΗΘΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΙΟ ΕΥΕΡΓΗΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ. ΑΥΤΟ ΕΞΗΓΕΙ ΤΗ ΣΠΑΤΑΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΑΠΑΝΗΣ.»
Από τις δύο απόψεις νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο πως η διαφθορά οφείλεται στο γεγονός ότι οι πολιτικοί ή οι γραφειοκράτες (άνθρωποι δίχως ηθική) διαχειρίζονται χρήματα τρίτων για να καλύψουν ανάγκες κάποιων άλλων.
Ποια λοιπόν μπορεί να είναι η απάντηση σε ένα τέτοιο σύστημα;
Η αλλαγή της νοοτροπίας, θα πρέπει να επανεξετάσουμε την προσωπική μας ηθική και να δούμε αν θέλουμε να ζούμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον ή όχι. Γιατί όσο το ανεχόμαστε, όπως η γιαγιά μου, με την συνεχή ψήφο μας στα 2 κόμματα εξουσίας και νομής της κρατική πίτας, τόσο πιο πολύ θα μας πιέζουν τα γεγονότα αυτά.
Η απάντηση που έλαβα στην ερώτηση μου γιατί υπάρχει διαφθορά στα δημόσια πρόσωπα της Ελλάδος ήταν η εξής:
«ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΚΟΚΚΙΝΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΕΝΑ ΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΜΕΛΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΗΝ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΤΟΥ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΚΑΙ ΟΣΟ ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΘΑ ΘΕΛΕΙ.»
Ποια όμως μπορεί να είναι η λύση, ρώτησα αμέσως μετά, για να λάβω την απάντηση:
«ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΑΠΑΝΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟΙ.»
Αν και η γιαγιά μου είχε την άποψη αυτή, έφυγε από την ζωή χωρίς ποτέ να ψηφίσει κάποιο άλλο κόμμα πλην αυτού που είχε μάθει να ψηφίζει, άσχετα με το αν διαφωνούσε με την διαχείριση των χρημάτων που έκανε, ο λατρεμένος της ηγέτης.
Η σοφία της μεγάλης σε ηλικία γιαγιάς μου στηρίζονταν σε γεγονότα που είχε δει στη ζωή της και τα οποία την είχαν κάνει να πιστέψει ότι αν θέλει κάτι από το κράτος (άσχετα αν το δικαιούνταν) θα έπρεπε να δώσει ένα μπαχτσίσι σε κάποιον γραφειοκράτη ή πολιτικό.
Αυτή η πρακτική, του δώρου και της διαφθοράς, έχει αποτυπωθεί και στα αποτελέσματα αρκετών ερευνών όπως της ΑΛΚΟ το 1996, όπου διαπιστώθηκαν τα εξής:
- Η εμπιστοσύνη των πολιτών στο Κράτος ήταν 42%, στα δε Κόμματα 23%, ενώ η εμπιστοσύνη στο Στρατό ανέρχονταν στο εντυπωσιακό 83%. Τι συνέβαινε λοιπόν στην ΕΛΛΑΔΑ 22 έτη μετά την πτώση της δικτακτορίας, οι έλληνες την επιθύμησαν; Ή μήπως ήθελαν να δείξουν στους νεόκοπους δημοκρατικούς θεσμούς την απέχθεια τους για το πως εξελίχθηκαν.
- Οι έλληνες πίστευαν κατά 65% ότι το κράτος ήταν διεφθαρμένο, ξεχωρίζοντας από όλες τις υπηρεσίες του κράτους τη Πολεοδομία 52%, την Αστυνομία 57%, το ΕΣΥ 63% και την Εφορία 68%. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν κυρίως την απέχθεια των ελλήνων στη μέγγενη των γραφειοκρατών να μην σου επιτρέπουν να ασκήσεις απλά δικαιώματα σου.
Βέβαια, το 1996 στην ΕΛΛΑΔΑ έγιναν εκλογές και τα δύο κόμματα που αντιπροσωπεύουν την μεταπολιτευτική δημοκρατία και το μεταπολιτευτικό κράτος επιβραβεύθηκαν με συνολικό ποσοστό άνω του 80%. Άρα θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι οι έλληνες πια δεν ενδιαφέρονται αν κάνουν κάτι για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, αλλά ενδιαφέρονται πως θα τα εκμεταλλευτούν για ίδιο όφελος.
Σε μια άλλη έρευνα που είχε γίνει για το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Διαφάνειας και είχε δημοσιευτεί στην Καθημερινή και την οποία χρησιμοποίησε το Συμβούλιο της Ευρώπης σε έκθεση του το 2002 (και την επιστημονικότητα της οποίας κυρίως όσο αφορά τα αποτελέσματα αμφισβήτησε το Ελληνικό Κράτος) ανεβρέθηκαν τα εξής:
- Το 83% των ερωτηθέντων είχε πει ότι το ελληνικό κράτος είναι διεφθαρμένο, το 45% είχε πει ότι είχε δωροδοκήσει, και το 18% είχε εκμεταλλευτεί τις γνωριμίες του. Τώρα από το 45% που είχε δωροδοκήσει, το 42% είπε ότι αν δεν το είχε κάνει δεν θα γίνονταν η δουλειά του, από το 39% του είχε ζητηθεί να δώσει χρήματα, ένα 23% έδωσε επειδή φοβήθηκε αρνητικές συνέπειες, 20% γιατί έτσι το είχαν συμβουλεύσει και τέλος 18% διότι είναι κοινή πρακτική.
Πέντε έτη μετά την έρευνα της ΑΛΚΟ τα πράγματα βλέπουμε αντί να καλυτερεύσουν, χειροτέρεύσαν, αλλά τα ποσοστά των 2 μεγάλων κομμάτων αυξήθηκαν και αυτά.
Σε μια πιο πρόσφατη έρευνα της VPRC για τον ΣΚΑΙ και την Διεθνή Διαφάνεια το 2005 τα αποτελέσματα δεν είναι διαφορετικά καθώς οι 3 υπηρεσίες με την πιο συχνή διαφθορά είναι η Εφορία, τα Νοσοκομεία και η Πολεοδομία. Ενώ δημοσιεύονται και σχετικοί τιμοκατάλογοι όσο αφορά το πόσα χρήματα πρέπει να έχεις για να κάνεις μια δουλειά σου με το κράτος. Το μόνο νέο «φρούτο» που βλέπουμε είναι η διαφθορά στο μοίρασμα των ευρωπαϊκών κονδυλίων κάτι το οποίο πληρώνει ακριβά η χώρα μας με τα συνεχή πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Πως όμως μπορούν να εξηγηθούν όλα αυτά τα φαινόμενα στην ΕΛΛΑΔΑ του σήμερα, εδώ θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στην εργασία ενός καθηγητή του κου Ιωάννη Βαβούρα.
Ο κος Βαβούρας σε μια εργασία του μαζί με τον κο Καραβίτη και την κα Τσούχλου για την Παραοικονομία στην Ελλάδα (1991) αναφέρει ότι το φαινόμενο αυτό είναι διαρθρωτικό και μπορεί να αποδοθεί στην διάρθρωση του οικονομικού συστήματος, το οποίο χαρακτηρίζεται από ένα συνεχώς διευρυνόμενο δημόσιο τομέα εις βάρος του επίσημου ιδιωτικού. Εκτός αυτού αναφέρεται και στην αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης, η οποία αποτελεί αναγκαία συνέπεια της διεύρυνσης του δημόσιου τομέα σε σχέση με τον επίσημο ιδιωτικό, σε συνδυασμό με το γενικά θεωρούμενο ως άδικο φορολογικό σύστημα, φαίνεται ότι οδηγούν στην άμβλυνση της φορολογικής ηθικής και στην ανάπτυξη της παραοικονομίας.
Συνεπώς το φαινόμενο της παραοικονομίας την ΕΛΛΑΔΑ που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, που νιώθουμε κάθε μέρα οφείλεται στον διευρυμένο ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ (είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία ευαγγελίζονταν πριν τις εκλογές του 2004 το λιγότερο κράτος, το αύξησε με συνέπεια οι δημόσιοι υπάλληλοι να ξεπερνούν το 1 εκατ.), ο οποίος για να λειτουργήσει θέλει περισσότερα έσοδα, τα οποία μπορούν να προέλθουν κατά βάση από την αύξηση της φορολογίας, η οποία δημιουργεί μεγαλύτερη απέχθεια στους πολίτες, οι οποίοι προσφεύγουν έτσι στην παραοικονομία (είτε ως δημόσιοι υπάλληλοι συλλέγοντας μπαχτσισια, είτε ως πολίτες μη καταβάλλοντας τους φόρους).
Από μια άλλη οπτική γωνία ο Milton Friedman σε μια παράγραφο από το έργο του “Free to Choose”, όπου στο κεφάλαιο “The Fallacy of the Welfare State” αναφέρει για την διαχείριση των χρημάτων του δημοσίου:
«ΟΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ ΔΑΠΑΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΙΤΟ. ΜΟΝΟ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΛΟΣΥΝΗ - ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ΕΛΑΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ – ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΔΑΠΑΝΗΘΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΙΟ ΕΥΕΡΓΗΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ. ΑΥΤΟ ΕΞΗΓΕΙ ΤΗ ΣΠΑΤΑΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΑΠΑΝΗΣ.»
Από τις δύο απόψεις νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο πως η διαφθορά οφείλεται στο γεγονός ότι οι πολιτικοί ή οι γραφειοκράτες (άνθρωποι δίχως ηθική) διαχειρίζονται χρήματα τρίτων για να καλύψουν ανάγκες κάποιων άλλων.
Ποια λοιπόν μπορεί να είναι η απάντηση σε ένα τέτοιο σύστημα;
Η αλλαγή της νοοτροπίας, θα πρέπει να επανεξετάσουμε την προσωπική μας ηθική και να δούμε αν θέλουμε να ζούμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον ή όχι. Γιατί όσο το ανεχόμαστε, όπως η γιαγιά μου, με την συνεχή ψήφο μας στα 2 κόμματα εξουσίας και νομής της κρατική πίτας, τόσο πιο πολύ θα μας πιέζουν τα γεγονότα αυτά.
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008
Λέμε Όχι στο σχέδο Paulson
Μια βασική αρχή της ελεύθερης αγοράς είναι ότι ο κάθε συμμετέχων έχει την ευθύνη των πράξεων του.
Πως είναι λοιπόν δυνατόν στην χώρα που η ελευθερία της αγοράς ανδρώθηκε σήμερα να έρχεται το κράτος και να επεμβαίνει;
Δύο μπορεί είναι οι λόγοι που αυτό συμβαίνει, κατά την ταπεινή μου γνώμη:
Πρώτον, γιατί οι Ρεμπουπλικάνοι κατάλαβαν κάτι που στην Ελλάδα έχουν σημαία όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, ότι σε εκλογές δεν αφήνεις τον λαό να πιστέψει ότι έχει οικονομικό πρόβλημα και προσπαθείς σπρώχνοντάς στην αγορά κρατικό χρήμα να δημιουργήσεις μια ψευδαίσθηση ότι όλα είναι καλά.
Δεύτερον, γιατί χρωστά σε φίλους σου δανεικά, επειδή σου έδωσαν αρκετά χρήματα το 2000 και το 2004, και τώρα τους τα ξεπληρώνεις αναλαμβάνοντας τα χρέη τους.
Η επέμβαση αυτή του αμερικάνικου δημοσίου μπορεί να αποτελέσει την ταφόπλακα της ελεύθερης οικονομίας και την επανεκκίνηση ενός φαύλου κύκλου κρατικού παρεμβατισμού με κρατικοποιήσεις και δημιουργία στρατών δημοσίων υπαλλήλων.
Ποιά μπορεί να είναι η λύση στην σημερινή πραγματικότητα;
Τα κράτη στην συγκεκριμένη συγκυρία πρέπει να προστατέψουν την πραγματική οικονομία από τις φούσκες των αγορών, αφήνοντας τους συμμετέχοντες να "απολαύσουν" τους κόπους της εργασίας τους. Έτσι δεν θα αναγκαστοί η πραγματική οικονομία να πληρώσει χρέη που δεν έχει και που δεν τα ξέρει.
Συνεπώς η ελεύθερη αγορά υπάρχει, ζει και αποτελεί την μοναδική λύση για το σημερινό οικονομικό πρόβλημα.
Πως είναι λοιπόν δυνατόν στην χώρα που η ελευθερία της αγοράς ανδρώθηκε σήμερα να έρχεται το κράτος και να επεμβαίνει;
Δύο μπορεί είναι οι λόγοι που αυτό συμβαίνει, κατά την ταπεινή μου γνώμη:
Πρώτον, γιατί οι Ρεμπουπλικάνοι κατάλαβαν κάτι που στην Ελλάδα έχουν σημαία όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, ότι σε εκλογές δεν αφήνεις τον λαό να πιστέψει ότι έχει οικονομικό πρόβλημα και προσπαθείς σπρώχνοντάς στην αγορά κρατικό χρήμα να δημιουργήσεις μια ψευδαίσθηση ότι όλα είναι καλά.
Δεύτερον, γιατί χρωστά σε φίλους σου δανεικά, επειδή σου έδωσαν αρκετά χρήματα το 2000 και το 2004, και τώρα τους τα ξεπληρώνεις αναλαμβάνοντας τα χρέη τους.
Η επέμβαση αυτή του αμερικάνικου δημοσίου μπορεί να αποτελέσει την ταφόπλακα της ελεύθερης οικονομίας και την επανεκκίνηση ενός φαύλου κύκλου κρατικού παρεμβατισμού με κρατικοποιήσεις και δημιουργία στρατών δημοσίων υπαλλήλων.
Ποιά μπορεί να είναι η λύση στην σημερινή πραγματικότητα;
Τα κράτη στην συγκεκριμένη συγκυρία πρέπει να προστατέψουν την πραγματική οικονομία από τις φούσκες των αγορών, αφήνοντας τους συμμετέχοντες να "απολαύσουν" τους κόπους της εργασίας τους. Έτσι δεν θα αναγκαστοί η πραγματική οικονομία να πληρώσει χρέη που δεν έχει και που δεν τα ξέρει.
Συνεπώς η ελεύθερη αγορά υπάρχει, ζει και αποτελεί την μοναδική λύση για το σημερινό οικονομικό πρόβλημα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)